Mooie nattigheid...

Het is slecht weer in midden en noord Italië. En ook in Zwitserland, Oostenrijk, Zuid Frankrijk... enfin, het hele gebied waar ik naar uit kan wijken.

Gisteren heb ik de camping aan het Gardameer verlaten en in de stromende regen naar Anfo gereden aan het Lago di Idro. Een prachtig meer en een leuke, rustige plek... Naast de vaste bewoners staat er nog 1 camper... gelukkig hebben ze een simpel restaurantje; koken op een camping in de regen is geen pretje.

Bij aankomst voelde ik me triest vanwege al die nattigheid en kou... en het alleen zijn maakt het dan nog sterker. Tegelijkertijd werd ik bevangen door de schoonheid van het meer en de bergen, met daar tegenaan de wolken als grote wattenbollen, geplakt. Wandelschoenen aan, paraplu mee en lopen. Prachtig langs het meer en het dorpje Anfo. Het tij weer gekeerd...

Vandaag wakker geworden en eerst maar eens wat orde op zaken gebracht... een beetje schoonmaken, ordenen en opruimen. Een heerlijke warme en lage douche genomen en toen aan de bar een espresso. Wat is koffie in Italië toch lekker... ( voor de alerte lezer; ik had mijn kleren inmiddels weer aan..) 

Op een aannemelijke afstand ligt hoog in de bergen het stadje Bagolino; het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt van deze regio!  De camper van de stroom af en na de lunch vertrokken om dit moois te kunnen aanschouwen. En het was de moeite waard! Alsof je zo de middeleeuwen in stapt, met als hoogtepunt de Chiesa di San Giorgio. Het was even klimmen naar boven, maar dan heb je ook wat. En ja, daar trof ik weer... Terwijl ik hijgend en puffend alle trappen naar boven had beklommen, om de voordeur van de kerk te kunnen bereiken, werd op dat moment het lijk naar buiten gedragen. Weliswaar in een kist, maar toch... ik was even verrast... Enfin aangesloten in de rij en geanimeerd met de dorpelingen besproken hoezeer we hem (of haar, ik heb geen idee...) zullen missen, en toen daar gelegenheid toe was, snel via een zijdeur de kerk in gegaan. Ik denk niet, dat ze me hebben gemist... En daar wachtte de volgende verrassing! In een fenomenale overdaad aan muurschilderingen, beelden, kaarsen, zilver en goud, werd door een mevrouw op prachtige wijze het orgel bespeeld. De kerk was al bijna leeg, maar zij pakte haar kans en ging volledig los door, alsof de heilige mis nog moest beginnen, haar prachtige tonen vanuit het orgel de kerk in te sturen; en ik was haar enige toeschouwer... Na enige tijd maakte zij zich los van het orgel en begon met het inpakken van haar partituren. Enigszins verdwaasd keek zij hoog vanuit het orgel de kerk in, toen het één-mans applaus over haar neer daalde... een vriendelijk verlegen glimlach was mijn deel. Na wat foto’s en het opsteken van een kaarsje bij moeder Maria heb ik mijn weg vervolgd. Op zoek naar volgende mooie ervaringen...