Einde van de week...

Ik zit onder een boom en daardoor half in de schaduw van het bladeren en half in de zon die om het blad heen, op mij schijnt. Het is warm en en ik staar over het meer, terwijl ik luister naar de tonen van Petite Messe Solonnelle van Rossini. Ik kijk naar de rustieke bomen voor mij. De takken lijken als handen het bladerendek te dragen...

Ik ben vanaf dinsdag hier en geniet van een zonnige periode bij het laatste Italiaanse meer, dat ik tijdens deze reis aandoe. Morgen rijd ik naar de Elzas en via Luxemburg (waar ik in Reisdorf beloofd heb om een schnitzel te komen eten), ben ik van plan om zondagochtend weer in Tilburg te zijn. Dit betekent dat ik nog drie dagen onderweg ben op een bijzondere reis,  die ik als omslag gebruik, van jaren van werken, naar de periode dat dit ik dit niet meer hoef te doen.

Gisteren ben ik naar Lecco geweest. Een wandeling van zo’n 12 kilometer. Lecco is een stadje ter grootte van bijvoorbeeld Waalwijk. Je moet er wat op zoek naar de bijzondere plekjes. Het is geen openbaar museum, maar ze zijn er wel... Hoekjes, geveltjes, smalle straatjes en natuurlijk kerken met hun vaak prachtige ramen.

Vandaag helemaal niets... zitten, lezen, staren, dromen...

morgen weer verder!